FISH BE WITH YOU

Nasanay na sila ermats na di na ako kumakain pag dating galing sa opisina, kaya di ko sila masisisi

kung bakit ganun nalang yung pag ka bigla nila  nung nagtext ako,

AKO: “Nay, anu ulam? kakain ako”

ERMATS: “Isda pero isa nalang yun, ipagluto pa ba kita? sa labas ka nalang kumain.”

AKO: “Ok na yun, wag na fx na ko eh.”

Halos madapa ako sa pagmamadali, heksayted na ko kumain, di ko na maalala kelan

ako huling kumain ng isda pero sa mga oras na yun para akong PUSANG naglalaway

sa isda, kung bibigyan ako ng pagkakataon para mag post ng Facebook status sa

mga oras na yun ito lang yun : CRAVING FOR NEMO. . yum yum (insert smiley here). .

Pagdating sa bahay, lapit sa lamesa, dahan dahang binuksan ang platong nakatakip, medyo

pinikit ko pa yung mata ko para surprise, kasabay nang pag sambit nang I HATE SURPRISES

talaga (in deep bading na bading accent). .

 

Kaya ganun nalang yung pag agos nang luha ko, na sa tanya ko ay inabot nang dalawang patak sa

kanang mata at tatlo naman sa kaliwa. Nung ito yung datnan ko. . . .

  Pakiramdam ko parang di ko ata kayang kainin ang pinakamalaking isda sa kasaysayan nang Karagatang Pasipiko, na maaring salarin sa paglubog nang libo libong pang komersyong barko, na maari na sanang pakainin ang milyong milyong nagugutom sa Africa sa loob nang isang buwan.

KAYA TINATAWAGAN KO ANG ATENSYON NG GUINESS BOOK WORLD OF RECORD

NA KILALANIN AKONG TITLE HOLDER BILANG TAONG KUMAIN NG PINAKAMALAKING ISDA SA KASAYSAYAN NG MUNDO.

Siguradong  magiging proud nanaman sakin ang buong bansa, dahilan para mawala sa eksena ang asong si KABAL sa pag sagip sa bata, ituturing akong bayani at maaring magkaroon nang sariling estatwa sa iskinita nang tondo. Isang karangalan nanaman natin to bilang Pilipino. Sa bansa kung saan itinuturing na bayani ang mga mang aawit, boksingero, artista. EWAN KO pero naimpatso ata ako.