Tuwang tuwa ako sa mga elementary students na nakakasabay ko sa daan pag pasok sa opisina, nagtatakbuhan kami na parang nag lalaro ng mataya-taya sa pag uunahan sa pagsakay ng tricycle, (mahuli may balat sa pwet). Nagmamadali kami pareho, sila hinahabol yung flag ceremony, ako hinahabol ang alas otso. Syempre malabo akong manalo, mas matindi yung motivation nila kaya kailangan nilang maka una, na-a-alala ko yung ganung pakiramdam, bilang estudyante sa elementarya, mortal na kasalanan ang hindi maka attend sa FLAG CEREMONY, ituturing kang inutil ng buong faculty ng teachers association. Di ka makakapasok sa gate ng basta basta ng hindi dumadaan sa masusing imbestigasyon na parang suspect sa nawawalang pambura kung bakit ka late. Buti nalang nauuto ko yung mga gwardiya na nag kataon lang na mahirap sumakay, infact sapat na ibidensya na yung panis na laway at muta na nag madali talaga ako.
Isa din ako sa naniwala at nanampalataya na nanganganak yung KISSES. Ayun yung parang butil ng bigas na kulay rosas at mabango, ikinukulong sa kahon ng posporo na me bulak. Hindi biro ang pinagdadaanang paghihirap ng ng mga kisses sa kamay ng mga nag aastang komadronang elementary students, kung ang tao me kasabihang NASA HUKAY ANG ISANG PAA PAG NANGANGANAK, buong katawan naman para sa mga KISSES, isipin mo nalang na kailangan silang pitpitin at pagulungan ng lapis na parang pison, hanggang sa mahati at ituturing na anak nya yun. Di mahalaga sa mata ng mga elementary students kung lalaki o babae kang kisses, basta’t nagkaroon ng konting pag bukol sa hugis mo (dahil sa init sa loob ng kahon) asahan mo ng pagdating ng RECESS yun na yung kamatayan mo, at kelangan mong manganak sa ayaw mo’t sa gusto.
Kung lantaran man ang paglaki ng bilang ng child labor sa Pinas, mas tataas pa yun kung isasama mo ang mga elementary students na CLEANERS sa bawat araw, kung nag aral ka sa PUBLIC SCHOOL, normal na yung mag walis, magbunot at magpahid ng floor wax, kaya kung gagamitin mo ang COMMON SENSE ngayon, malalaman mong ito ang dahilan kung bakit amoy pawis ang mga elementary students.
Kung me iba pa man akong kinatatakutan nung elementarya, maliban sa mga teachers na sapilitang nag bebenta ng tsokolate, mani at titserya, yun ang mailista bilang NOISY. Mortal at walang kapatawaran na kasalanan yun, at kailangan mong pagbayaran ng mahal, gaya ng sampung palo sa kamay, kurot sa singit at pingot sa tenga. Kaya mas safe na gumawa nalang ng kapaki pakinabang na bagay na makakapag patalas ng kokote, gaya ng pag lalaro ng “S-O-S”. Isipin mo nalang na kung papalarin na maisama ang larong ito sa mga pang buong mundong patimpalak, posibleng tayong mga Pilipino ang kilalanin bilang isa sa mga pinaka mahuhusay, mag kakaroon na rin ng saysay ang mga nasayang na pahina nang notebook at papel.
Nakakamiss yung buhay elementarya, kung inlove ka, nasa F-L-A-M-E-S lang ang resulta, wala gaanong problema maliban sa kung anung babaunin mo sa umaga, sapat na dahilan na yung notebook na Catleya, lapis at pambura para maging masaya.
Buhaylibro 